De vierde week!
Blijf op de hoogte en volg Lisanne
11 Mei 2017 | Kenia, Nanyuki
Hallo lieve allemaal,
I just fell in love with Kenya. Wat heb ik het toch ontzettend naar mij zin. Hier weer een nieuwe week vol met indrukken, ervaringen en plezier.
Dinsdag 02-05
Het was vroeg vanmorgen. Ik begon mijn dag met het schrijven van mijn dagboek. Daarna at ik mijn ontbijt met Jacinta. Na het ontbijt was het tijd om te gaan werken. Vandaag kwam ook de nieuwe vrijwilliger, Melanie met ons mee.
De 'mama's' in het babytehuis waren zo open en spontaan tegen mij, het gaf me een ontzettend fijn gevoel. Morgen was opnieuw erg verlegen, hij moest even wennen aan de nieuwe gezichten. Niemand mocht hem eten geven, maar op het moment dat ik het probeerde vond hij het goed. 'It is because he know you now', zei één van de mama's in het huis. Fijn dat Morgan dat vertrouwde gevoel heeft bij mij.
We (Emanuela, Melanie en ik) liepen een rondje met Morgan in de wandelwagen. Wat werden we vaak aangekeken. Het moet ook een gek gezicht zijn geweest, 3 blanke meiden met één Keniaanse baby, haha! Op kantoor zei Dennis (medewerker van de organisatie) Lisanne wat ben je vrolijk en toen besefte ik me dat ik dat ook echt ben. Voel me zo thuis hier. We liepen over de markt en daarna dronken we wat bij Gerry's (inmiddels ons vaste café waar we vaak wat drinken, na werk tijd).
Thuis kletste ik met mijn mama en besproken we de dag.
Woensdag 03-05
Ik keek er naar uit om weer lekker te spelen en te knuffelen vandaag. We begonnen met de baby's eten te geven en daarna was het tijd om lekker te badderen. Buiten speelden we met Morgan, we kleuren en bliezen bellen. Daarna sorteerden we alle luiers. En besloten daarna dat we even mochten genieten van het zonnetje. Op kantoor deed ik een update op de database en vulde ik de ontwikkelingslijsten in voor de baby's. Ik had genoten van deze dag en ging met een voldaan gevoel terug naar huis.
Donderdag 04-05
Toen ik aankwam in het babytehuis merkte ik op, dat Morgan voor het eerst écht teruglachte en probeerde om woorden na te zeggen. Hier werd ik blij van, want hij is tenslotte al bijna 2.. Yes, dit word mijn project. Ik besloot om hier mee aan de slag te gaan. Zo de was doen hier valt niet mee met al die regen. Uitgangen, naar binnen halen en andersom. Oeps en toen was er niemand die op had gemerkt dat het regende. Als een speer rende we naar buiten om alles naar binnen te halen.
In de middag stond er een kookles op het programma. Met alle vrijwilligers leerden we typische Keniaanse gerechten koken, ook dat is een deel wat bij de reis hoort, het land en de cultuur beter leren kennen. Eenmaal thuis nam ik een lekkere warme douche. Na het eten lag Peter op de bank en mama (Jacinta) en ik allebei op een lekkere hangstoel. Peter en ik hadden beiden ons dekbed gepakt. We zouden tot laat wakker blijven om voetbal te kijken. Tot om 21.00 Jacinta ons wakker maakte, ik denk dat het tijd is om naar bed te gaan, niet?!
Vrijdag 05-05
Oeps sorry for waking you up Peter, maar jij zei dat je vroeg op moest staan. Plannen gewijzigd, zo gaat dat hier in Kenia. Tijd is een begrip, zonder betekenis. Ik ging naar het werk en het was vandaag weer tijd om te badderen. Daarna bracht ik de kinderen naar bed en besloot ik op kantoor te gaan werken aan het woordenboek voor Morgan (ik had besloten om op deze manier hem de woorden te leren). Op kantoor vonden ze het helemaal top, ze vonden dat ik goed werk aan het verrichten was & dat is altijd leuk om te horen. Daarna ging ik terug naar het werk. We speelden, lazen boekjes en zongen met de kinderen. De rest van de dag hadden we de liedjes in ons hoofd. I like to eat, eat, eat apples and bananas. The wheels of the bus goes round and round. Hoort erbij als je werkt met kindjes!
Na werktijd dronken we met zijn allen wat om afscheid te nemen van Emanuela. Vandaag was haar laatste dag. Vandaag zou ook de beste vriendin van mijn mama thuis komen, dus we kookte dinner in haar huis om haar te verrassen. Helaas was het zo druk op de weg dat ze pas na 00.00 thuis zouden komen, dus we besloten terug naar huis te gaan na een gezellig etentje. Ik zou haar snel een andere dag ontmoeten.
Zaterdag 06-05 en zondag 07-05
5.45 Piep piep piep, mijn wekker ging vroeg af, want er stond een leuk weekend op ons te wachten. Ik ging naar Nakuru met Anna, Kristen en Elizabeth. Ik maakte Jacinta wakker om de deur te openen voor me en daarna kroop ze weer lekker terug in bed. Wat een avontuur was dit weekend en wat hebben we gelachen. Zaterdag reden we naar het park vol met dieren in het wild. En zo stonden we ineens tussen de giraffen. Hoe gaaf is dat?! Nadat het begon te regenen besloten we terug te rijden en te checken of alles geregeld was voor de nacht. Dat was een lange weg in de middel of nowhere, haha! Daarna reden we naar de markt. Een man vroeg me waar ik vandaan kwam, dus ik zei from the Netherlands. Toen vervolgde hij zijn gesprek in, hoe ggggaaat get met jou? Op de markt ben je iedereens zus. Overal op liepen straatkinderen die hun hand ophielden voor geld. Hartverscheurend om te zien, wetende dat je ze niet kan helpen, hoe groot mijn wil en hart ook is en was op dat moment. We aten in het huis waar we de nacht zouden doorbrengen. Na het eten kletsten we en lachte we héél veel. Het licht sprong uit, maar dat kon de pret niet stoppen, hoort erbij, extra Keniaanse ervaringen.
De volgende morgen werden we vroeg wakker. De gamedrive stond op het programma. There we go. In de auto van onze taxichauffeur en geen safariauto, als dat maar goed gaat. Nog geen 5 minuten later stonden we vast in een plas modder.. hup de auto uit en helpen. Ja hoor, tuurlijk Leo Lisanne stond achter de auto op het moment dat Nick probeerde weg te rijden. Ik zat onder de modder van top tot teen. Het was de girlpower die ons heeft gered. We trokken de auto uit de plas en vervolgde onze trip. Ik zat achterin en Elizabeth voor in de auto. Ik zag een insect in haar, haar, maar wilde niemand in paniek brengen, dus probeerde heel voorzichtig te zeggen: 'Uhm Elizabeth, don't panic, but there is an animal in your hair'. We lagen met zijn allen dubbel van het lachen. We hadden verwacht dat we terug zouden rijden, maar tot onze verbazing reed de auto die ons kwam helpen naar de Lake waar zoveel flamingo's waren. Was I not the luckiest girl in the world, with seeing that view?! Daarna was het tijd om terug te gaan naar Nanyuki en een tussenstop te maken bij de watervallen. Het was ontzettend mooi om te zien en klommen van boven naar beneden en weer terug. Helaas zorgde dat hoogteverschil voor hoofdpijn, maar ik was wel een ervaring rijker. Onderweg stopten we bij de Equator en maakten we veel foto's, want het uitzicht blijft geweldig, elke keer opnieuw!
Eenmaal terug in Nanyuki belden we de andere vrijwilligers en bespraken we onze weekenden onder het genot van een koud drankje bij Gerry's.
Maandag 08-05
Vandaag begon ik met mijn boek voor Morgan. Ik had een boek gemaakt, vol met foto's van wat simpele woorden, een kleurplaat van de regenboog, waarin hij de juiste kleuren moet kleuren en een plaat van olifanten om te tellen. Wat was ik trots op hem. Hij zei zojuist de woorden dog en spoon. Toen ik starte met het leren tellen, was ik zo verbaasd hoe goed hij mij herhaalde met de nummers. Ik zag een hele vrolijke Morgan vandaag. Weer genoten van de vele kusjes en knuffels van de kids. Na het werken had ik een goed gesprek met Kristen (de vrijwilliger waarmee ik samen werk), we deelden onze ervaringen, en spraken over de dingen die we moeilijk vonden om te zien. Fijn dat er iemand is die dezelfde ervaringen als mij deelt.
Dinsdag 09-05
Het was een dag met gemengde gevoelens. Ik zag veel lachende gezichtjes, maar zag ook Lincoln 'hopeloos' liggen en snakken naar adem. Eerder spraken we met Dennis en Somi (staff van Projects abroad) over deze jongen. Zij gaven aan dit te bespreken met de contactpersoon in het Neema huis, maar dat, dat tijd gaat kosten en dat de personen bij Neema verantwoordelijk zijn als het gaat om keuzes maken over de manier van handelen in deze situatie. Hij is bijna 3 haar, maar heeft met alles hulp nodig, en ligt eigenlijk de hele dag zonder te spelen.. mannetje, mannetje wat zou ik graag wat voor je kunnen betekenen. Ik legde hem op twee kussens en smeerde fix op zijn borst. Gelukkig deed dit hem goed. Mijn Keniaanse mama belde mij, om te vertellen dat de andere vrijwilliger die zou 'wonen' in hetzelfde huis al gearriveerd was. Ze eindigde haar telefoontje met de woorden Love you girl. Ik ben zo blij met een haar! Na werk tijd wilden Kristen en ik graag naar de markt lopen. Ik had dat al eerder gedaan, dus dacht de weg wel te kennen.. but I got lost. Thuis was ik de gene die zou koken. Ik kookte Pilau. Jaja, een typisch Keniaans gerecht. Begin al bijna op een echte Keniaanse inwoner te lijken.
Nu begint de tijd wel voorbij te vliegen, maar zoals mijn Keniaanse mama zou zeggen, we praten niet over de dag dat je vertrekt, maar over de dag dat je weer terugkomt in Kenia.
Veel liefs van mij!
I just fell in love with Kenya. Wat heb ik het toch ontzettend naar mij zin. Hier weer een nieuwe week vol met indrukken, ervaringen en plezier.
Dinsdag 02-05
Het was vroeg vanmorgen. Ik begon mijn dag met het schrijven van mijn dagboek. Daarna at ik mijn ontbijt met Jacinta. Na het ontbijt was het tijd om te gaan werken. Vandaag kwam ook de nieuwe vrijwilliger, Melanie met ons mee.
De 'mama's' in het babytehuis waren zo open en spontaan tegen mij, het gaf me een ontzettend fijn gevoel. Morgen was opnieuw erg verlegen, hij moest even wennen aan de nieuwe gezichten. Niemand mocht hem eten geven, maar op het moment dat ik het probeerde vond hij het goed. 'It is because he know you now', zei één van de mama's in het huis. Fijn dat Morgan dat vertrouwde gevoel heeft bij mij.
We (Emanuela, Melanie en ik) liepen een rondje met Morgan in de wandelwagen. Wat werden we vaak aangekeken. Het moet ook een gek gezicht zijn geweest, 3 blanke meiden met één Keniaanse baby, haha! Op kantoor zei Dennis (medewerker van de organisatie) Lisanne wat ben je vrolijk en toen besefte ik me dat ik dat ook echt ben. Voel me zo thuis hier. We liepen over de markt en daarna dronken we wat bij Gerry's (inmiddels ons vaste café waar we vaak wat drinken, na werk tijd).
Thuis kletste ik met mijn mama en besproken we de dag.
Woensdag 03-05
Ik keek er naar uit om weer lekker te spelen en te knuffelen vandaag. We begonnen met de baby's eten te geven en daarna was het tijd om lekker te badderen. Buiten speelden we met Morgan, we kleuren en bliezen bellen. Daarna sorteerden we alle luiers. En besloten daarna dat we even mochten genieten van het zonnetje. Op kantoor deed ik een update op de database en vulde ik de ontwikkelingslijsten in voor de baby's. Ik had genoten van deze dag en ging met een voldaan gevoel terug naar huis.
Donderdag 04-05
Toen ik aankwam in het babytehuis merkte ik op, dat Morgan voor het eerst écht teruglachte en probeerde om woorden na te zeggen. Hier werd ik blij van, want hij is tenslotte al bijna 2.. Yes, dit word mijn project. Ik besloot om hier mee aan de slag te gaan. Zo de was doen hier valt niet mee met al die regen. Uitgangen, naar binnen halen en andersom. Oeps en toen was er niemand die op had gemerkt dat het regende. Als een speer rende we naar buiten om alles naar binnen te halen.
In de middag stond er een kookles op het programma. Met alle vrijwilligers leerden we typische Keniaanse gerechten koken, ook dat is een deel wat bij de reis hoort, het land en de cultuur beter leren kennen. Eenmaal thuis nam ik een lekkere warme douche. Na het eten lag Peter op de bank en mama (Jacinta) en ik allebei op een lekkere hangstoel. Peter en ik hadden beiden ons dekbed gepakt. We zouden tot laat wakker blijven om voetbal te kijken. Tot om 21.00 Jacinta ons wakker maakte, ik denk dat het tijd is om naar bed te gaan, niet?!
Vrijdag 05-05
Oeps sorry for waking you up Peter, maar jij zei dat je vroeg op moest staan. Plannen gewijzigd, zo gaat dat hier in Kenia. Tijd is een begrip, zonder betekenis. Ik ging naar het werk en het was vandaag weer tijd om te badderen. Daarna bracht ik de kinderen naar bed en besloot ik op kantoor te gaan werken aan het woordenboek voor Morgan (ik had besloten om op deze manier hem de woorden te leren). Op kantoor vonden ze het helemaal top, ze vonden dat ik goed werk aan het verrichten was & dat is altijd leuk om te horen. Daarna ging ik terug naar het werk. We speelden, lazen boekjes en zongen met de kinderen. De rest van de dag hadden we de liedjes in ons hoofd. I like to eat, eat, eat apples and bananas. The wheels of the bus goes round and round. Hoort erbij als je werkt met kindjes!
Na werktijd dronken we met zijn allen wat om afscheid te nemen van Emanuela. Vandaag was haar laatste dag. Vandaag zou ook de beste vriendin van mijn mama thuis komen, dus we kookte dinner in haar huis om haar te verrassen. Helaas was het zo druk op de weg dat ze pas na 00.00 thuis zouden komen, dus we besloten terug naar huis te gaan na een gezellig etentje. Ik zou haar snel een andere dag ontmoeten.
Zaterdag 06-05 en zondag 07-05
5.45 Piep piep piep, mijn wekker ging vroeg af, want er stond een leuk weekend op ons te wachten. Ik ging naar Nakuru met Anna, Kristen en Elizabeth. Ik maakte Jacinta wakker om de deur te openen voor me en daarna kroop ze weer lekker terug in bed. Wat een avontuur was dit weekend en wat hebben we gelachen. Zaterdag reden we naar het park vol met dieren in het wild. En zo stonden we ineens tussen de giraffen. Hoe gaaf is dat?! Nadat het begon te regenen besloten we terug te rijden en te checken of alles geregeld was voor de nacht. Dat was een lange weg in de middel of nowhere, haha! Daarna reden we naar de markt. Een man vroeg me waar ik vandaan kwam, dus ik zei from the Netherlands. Toen vervolgde hij zijn gesprek in, hoe ggggaaat get met jou? Op de markt ben je iedereens zus. Overal op liepen straatkinderen die hun hand ophielden voor geld. Hartverscheurend om te zien, wetende dat je ze niet kan helpen, hoe groot mijn wil en hart ook is en was op dat moment. We aten in het huis waar we de nacht zouden doorbrengen. Na het eten kletsten we en lachte we héél veel. Het licht sprong uit, maar dat kon de pret niet stoppen, hoort erbij, extra Keniaanse ervaringen.
De volgende morgen werden we vroeg wakker. De gamedrive stond op het programma. There we go. In de auto van onze taxichauffeur en geen safariauto, als dat maar goed gaat. Nog geen 5 minuten later stonden we vast in een plas modder.. hup de auto uit en helpen. Ja hoor, tuurlijk Leo Lisanne stond achter de auto op het moment dat Nick probeerde weg te rijden. Ik zat onder de modder van top tot teen. Het was de girlpower die ons heeft gered. We trokken de auto uit de plas en vervolgde onze trip. Ik zat achterin en Elizabeth voor in de auto. Ik zag een insect in haar, haar, maar wilde niemand in paniek brengen, dus probeerde heel voorzichtig te zeggen: 'Uhm Elizabeth, don't panic, but there is an animal in your hair'. We lagen met zijn allen dubbel van het lachen. We hadden verwacht dat we terug zouden rijden, maar tot onze verbazing reed de auto die ons kwam helpen naar de Lake waar zoveel flamingo's waren. Was I not the luckiest girl in the world, with seeing that view?! Daarna was het tijd om terug te gaan naar Nanyuki en een tussenstop te maken bij de watervallen. Het was ontzettend mooi om te zien en klommen van boven naar beneden en weer terug. Helaas zorgde dat hoogteverschil voor hoofdpijn, maar ik was wel een ervaring rijker. Onderweg stopten we bij de Equator en maakten we veel foto's, want het uitzicht blijft geweldig, elke keer opnieuw!
Eenmaal terug in Nanyuki belden we de andere vrijwilligers en bespraken we onze weekenden onder het genot van een koud drankje bij Gerry's.
Maandag 08-05
Vandaag begon ik met mijn boek voor Morgan. Ik had een boek gemaakt, vol met foto's van wat simpele woorden, een kleurplaat van de regenboog, waarin hij de juiste kleuren moet kleuren en een plaat van olifanten om te tellen. Wat was ik trots op hem. Hij zei zojuist de woorden dog en spoon. Toen ik starte met het leren tellen, was ik zo verbaasd hoe goed hij mij herhaalde met de nummers. Ik zag een hele vrolijke Morgan vandaag. Weer genoten van de vele kusjes en knuffels van de kids. Na het werken had ik een goed gesprek met Kristen (de vrijwilliger waarmee ik samen werk), we deelden onze ervaringen, en spraken over de dingen die we moeilijk vonden om te zien. Fijn dat er iemand is die dezelfde ervaringen als mij deelt.
Dinsdag 09-05
Het was een dag met gemengde gevoelens. Ik zag veel lachende gezichtjes, maar zag ook Lincoln 'hopeloos' liggen en snakken naar adem. Eerder spraken we met Dennis en Somi (staff van Projects abroad) over deze jongen. Zij gaven aan dit te bespreken met de contactpersoon in het Neema huis, maar dat, dat tijd gaat kosten en dat de personen bij Neema verantwoordelijk zijn als het gaat om keuzes maken over de manier van handelen in deze situatie. Hij is bijna 3 haar, maar heeft met alles hulp nodig, en ligt eigenlijk de hele dag zonder te spelen.. mannetje, mannetje wat zou ik graag wat voor je kunnen betekenen. Ik legde hem op twee kussens en smeerde fix op zijn borst. Gelukkig deed dit hem goed. Mijn Keniaanse mama belde mij, om te vertellen dat de andere vrijwilliger die zou 'wonen' in hetzelfde huis al gearriveerd was. Ze eindigde haar telefoontje met de woorden Love you girl. Ik ben zo blij met een haar! Na werk tijd wilden Kristen en ik graag naar de markt lopen. Ik had dat al eerder gedaan, dus dacht de weg wel te kennen.. but I got lost. Thuis was ik de gene die zou koken. Ik kookte Pilau. Jaja, een typisch Keniaans gerecht. Begin al bijna op een echte Keniaanse inwoner te lijken.
Nu begint de tijd wel voorbij te vliegen, maar zoals mijn Keniaanse mama zou zeggen, we praten niet over de dag dat je vertrekt, maar over de dag dat je weer terugkomt in Kenia.
Veel liefs van mij!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
